BLOG
Wat is wijsheid?
Friese volhouders hebben we ze de laatste weken liefkozend genoemd. De staf van Julius van der Werf bleef rustig doorwerken aan de lang verwachte huisbeurs vanaf 24 maart. Net als bij de Elfstedentocht: het kon vriezen of dooien. Dus of de gekte zou overwaaien en dan was Julius het enige evenement waar we massaal naar toe konden, of het werd van hogerhand bepaald. Dat laatste is nu gebeurd.
De regering heeft evenementen verboden met meer dan 100 mensen tegelijk. Dus dan maar kleine groepen genodigden op tijdstippen dat het de mensen goed uitkomt. Onze zoon David gaat er naar toe. We zouden met een delegatie afreizen, maar dat is niet meer aan de orde.
Wij zitten in Italië en mogen daar niet weg. Een week geleden hadden we nog via Turijn langs de kust naar het Noorden kunnen rijden met een auto vol cadeautjes en lekkernijen. Maar kom je dan nog terug? En word je niet gemeden als de pest omdat je uit Italië komt? Dus we zijn gebleven; maar wel met een wijsheid over hoe het hier in Italië werkt.
Eén zin van hogerhand en het hele volk gaat zonder protest mee. Dus een week terug mochten we nog naar zee en met vrienden naar het café. En dan pats, mag er niets meer. Ja, thuisblijven en liever niet met de buren praten. We begrijpen er helemaal niets van. Waar komt dat virus vandaan? Hoe gevaarlijk is het en waarom verschillende de regels zo van een andere griepepidemie? En waarom is het virus uitgerekend in Italië het eerst verspreid? Maar dat terzijde. We begrijpen alleen nog dat zelfs vrijbuiters als wij dit keer echt moeten gehoorzamen om erger te voorkomen.
Omdat we hier buitenlanders zijn, lopen we altijd achter met de informatiekanalen. Die gaan nog via de plaatselijke tamtam en wij zitten buiten bereik. Dus we zeggen dit keer: Dit gaat zulke proporties aannemen, zullen we maar even alle boodschappen doen voor de komende weken? Dus niet alleen eten, maar ook een trappetje om bomen te snoeien, planten, zakken pelletkorrels, jerrycans met benzine.
In alle winkels heerst stilte. Iedereen met kapjes voor en handschoenen aan. En bij de ijzerwarenzaak mag maar één persoon tegelijk naar binnen. Voor het eerst in de geschiedenis worden klanten gesommeerd weg te gaan. Bij een ander is plastic over de toonbank gespannen met een gevarenlint en een derde heeft het bordje torno subito – ik kom zo terug - voor de rest van de dag opgehangen. Maar van echte hectiek of hamsteren is geen sprake. Er wordt ook nog geglimlacht, want dat ademt minder uit dan schateren.
Gebukt onder de situatie keren we in de auto huiswaarts. Het hoofd in de schoot, omdat het trappetje alle plek inneemt. Maar blij dat we voorlopig vooruit kunnen. En dan horen we een paar uur later dat alle winkels dichtgaan, de bars en restaurants en dat niemand buiten de gemeentecirkel mag komen zonder toestemming. Op straffe van 250 euro boete.
Intussen gaat het werk gewoon verder en hebben we dagelijks contact met de Italiaanse Confindustria. De directeur hiervan zou naar Sneek komen voor een rondleiding door het schitterend verbouwde pand. De berichten uit Sassuolo en omstreken waar alle fabrieken staan, stromen binnen. Met één duidelijke signatuur: Alle leveringen gaan gewoon door. Goederen kunnen geen virus overdragen. En via de mail mogen we nog steeds met elkaar communiceren. Maar als we dat netwerk niet hadden gehad, was ons sociale bestaan dan ook zo rigoureus ontkroond?
We houden onze lezers op de hoogte dus alle nieuws graag naar de redactie! Vooralsnog zijn alle beurzen afgelast of verplaatst, maar in Sneek staat de koffie klaar met Fryske Dûmkes.
Renée De Haan
